Ο Πόλεμος του Νερού (χρονογράφημα)

Ιστορίες με Φαντασία

Του Μπάμπη Κοιλιάρη

Αγαπητοί αναγνώστες, η στήλη αυτή, στα τελευ-

ταία φύλλα της εφημερίδας μας έχει ένα φουτουρι-

στικό χαρακτήρα, αντίθετα στη ρετρο-μανία που

επικρατεί στον κόσμο γενικότερα. Αφιερώνουμε

ένα μικρό κομμάτι στο «μέλλον», με την βοήθεια

της επιστήμης, της ιστορίας και όσων αυτή μας

έχει διδάξει αλλά και με αρκετή φαντασία. Έτσι

στήνονται μοντέλα πάνω στα οποία παρατηρούμε

την εξέλιξη των πραγμάτων όπως αυτά ενδέχεται

να επακολουθήσουν σε τούτο τον τόπο που λέγε-

ται Γη.

Στο περασμένο φύλλο είχα αναφερθεί σε ένα

φανταστικό γεγονός που είχε προκύψει από ένα

άλλο, το πόλεμο για το νερό. Το υπέρτατο αυτό

αγαθό όπως και ο αέρας (θα βάλουμε και αερόμε-

τρα στις μύτες μας σύντομα) που φαίνεται να εξε-

λίσσεται σαν ένα μέσο ελέγχου του λαού αφού

προς το παρόν χρησιμοποιείται για την φορομπη-

χτική πολιτική του κάθε άρχοντα.

Με ολιγαρχική διάθεση από καιρό, βλέπομε τους

Δημάρχους και της τις εταιρείες διαχείρισης υδάτι-

νων πόρων να αποφασίζουν και να διατάσσουν με

στόχο την υδροοικονομία, την εξυγίανση των πη-

γών και την παροχή αρκετού καθαρού νερού στην

κατανάλωση.

Σκέφτηκα να γράψω λοιπόν ένα παραμύθι που

να εξελίσσεται στο μέλλον, αρκετά χρόνια μετά

από τώρα. «Ο πόλεμος του νερού». Όμως οι ρα-

γδαίες εξελίξεις των καιρών, βλέπω να το φέρνουν

ολοένα και συντομότερα. Και κάπου εδώ αρχίζει η

ιστορία μας. Δεν έχει σχέση με πρόσωπα ή πράγ-

ματα, αλλά όποιος θέλει3. Βάζει. 333333

Σ’ ένα νησί, ήταν κάποτε ένας άρχοντας (που

τον ψήφισαν πολλοί για να εκλεγεί). Όμως έμαθε

από τους (ολίγους) συμβουλάτορές του, πως το

νερό που ολοένα λιγοστεύει στην περιοχή, θα

μπορούσε να γίνει μέσο για να ασκήσει όλο και

περισσότερη αλαζονική εξουσία πάνω στο λαό

του. Θα μπορούσε να τους κάνει ότι θέλει. Πρώτα

έκαμε μια εταιρεία με τους ολίγους συμβουλάτορές

του.

Σκέφτηκε λοιπόν να δεσμεύσει όλες τις πηγές

από τα βορινά χωριά του νησιού, για να τις ελέγχει.

Και παρά τις προηγούμενες συμφωνίες, για να

παίρνει μόνο το πλεονάζον νερό από την υπερχεί-

λιση, έβαλε τους σωλήνες μέσα στις πηγές και το

πήρε όλο. Ο κόσμος διαμαρτυρήθηκε έντονα. Ξε-

σηκώθηκαν όλοι οι κάτοικοι. Ακόμα κι αυτοί που

τον ψήφισαν. Ακόμα και οι πιο πράοι που δεν μι-

λούσαν ποτέ. Το νερό τους βλέπεις, το πήρε ο

άρχοντας και από δω και εμπρός θα πίνουν όσο

και όποτε θέλει εκείνος.

Εκείνος μέσα στην αλαζονεία του δεν άκουγε

τίποτα και για τιμωρία χρησιμοποίησε όλους τους

φορομπηχτικούς νόμους του κράτους, αύξησε το

κόστος και έβαλε επί πλέον φόρους κατά το δο-

κούν.

Άρχισαν λοιπόν να επιβάλουν, να κατάσχουν, να

κλέβουν και να εκμεταλλεύονται το νερό χωρίς να

ρωτήσουν κανένα. Οι λογαριασμοί έφταναν σε

υπέρογκα ποσά. Για τους περισσότερους ήταν

αβάσταχτοι για κάθε νοικοκυριό και κάθε τσέπη

εργαζόμενου. Βέβαια σε καμιά περίπτωση οι πα-

ρεχόμενες υπηρεσίες δεν ήταν ανάλογες με τα

ποσά που εισέπραττε ο άρχοντας.

Κάθε μέρα διαπιστωνόταν κακή ποιότητα νερού

σε όλες σχεδόν τις περιοχές, με αυξημένη την πε-

ριεκτικότητα ακατάλληλων για την υγεία μολυσμα-

τικών ουσιών. Η μόνη ενέργεια που έκανε ο

άρχοντας γι αυτό ήταν να εξαφανίζει ως δια μαγεί-

ας όλα αυτά τα πορίσματα, μη τυχόν

τα μάθει ο κόσμος και ξεσηκωθεί κι

άλλο.

Τα δήθεν έργα, οι φίλοι του άρχοντα,

τα λαμόγια, οι εργολάβοι, τα άφηναν

μισά και κακοφτιαγμένα. Έπαιρναν

το χρήμα και τα άφηναν ανολοκλή-

ρωτα. Έτσι οδηγώντας σε δρόμους

στην πόλη, έμοιαζε σαν να διασχίζεις

ορεινές διαδρομές ξεχασμένες απ το

θεό. Η μιζέρια, η ανέχεια, οι αρρώ-

στιες, κατάτρωγαν το λαό. Οι περισ-

σότεροι δεν είχαν να πληρώσουν.

Ήρθαν και οι εκλογές. «Ή με ψηφίζετε ή σας

κλείνω το νερό» 3 «δεν υπακούτε; Σας κλείνω το

νερό για μια εβδομάδα». Ποιος τολμά να μη ψηφί-

σει; Στρατιωτικός νόμος!!

Και δεν έφταναν όλα αυτά έρχεται και η καινούρι-

α είδηση από την κεντρική εξουσία. Ιδρύεται ενιαί-

ος φορέας διαχείρισης νερού, Η Επιχείρηση

Ύδρευσης Νήσων!!! Το κράτος πήρε μυρουδιά τι

παίζεται με τα νερά στα νησιά και θέλει όλη την

πίτα και τα μαχαίρια δικά του. 

Οι παπατζήδες οι

άρχοντες θα παριστάνουν του καλούς τώρα για τα

μάτια του κόσμου. Οι καλοί, οι κακοί και οι άσχημοι

όλοι πακέτο σε τιμή ευκαιρίας. Η τρομοκρατία των

ολίγων σε όλο της το μεγαλείο.

Αλλοίμονο στο λαό που παλεύει για μια γουλιά

νερό. Σε κάποιες άλλες εποχές που ο λαός απο-

λάμβανε τον ύπνο του δικαίου, με το όπιο που

τους πότιζαν χρόνια τώρα, ίσως αυτό περνούσε

απαρατήρητο. Όμως τώρα ο κόμπος είχε φτάσει

πια στο χτένι, τώρα που ξέρουν όλοι πώς σκέπτο-

νται και ενεργούν οι άρχοντες, οι εξουσιαστές, δεν

μας πείθουν. Σε καμιά περίπτωση η συνένωση

των παπατζήδων αρχόντων και των εταιρειών

τους δεν θα είναι για καλό.

..................................................................................

Μέχρι που μια μέρα οι άνθρωποι πήραν τα όπλα

και ότι είχε ο καθένας και πήγαν να καταλάβουν τις

πηγές και τις δεξαμενές. Και τα κατάφεραν. Θέλαν

να τις κρατήσουν λεύτερες, να πίνει νερό ο κοσμά-

κης. Να χει να λατρεύεται. Έστησαν σκοπιές ολη-

μερίς κι ολονυχτίς για να μη μπορεί κανένας να

κλείσει τα νερά. Ο άρχοντας δεν το περίμενε, πανι-

κοβλήθηκε και κάλεσε ενισχύσεις από το κράτος

και του άλλους αρχόντους.

Αρχικά έστειλαν αεροπλάνα να τους ψεκάσουν

καταπραϋντικά όπως χρόνια τώρα γίνεται σε τέ-

τοιες περιπτώσεις με τους ξεσηκωμένους. Αλλά

τίποτα. Ήξεραν το αντίδοτο. Κόκκινο κρασί στο

στόμα και φτύνεις τα μαύρα κομματάκια. Και μετά

μάσκες και γυαλιά.

Στη συνέχεια όμως ήρθε ο στρατός και οι μηχα-

νές. Ότι είχαν και δεν είχαν για να πατάξουν τους

επαναστάτες. Να πνίξουν την επανάσταση του

νερού. Οι μάχες ήταν πολύχρονες και αιματηρές.

Οι επαναστάτες κρατούσαν όσο μπορούσαν τις

δεξαμενές αλλά πότε τις έχαναν πότε τις έπαιρναν.

Βγήκαν και οι γυναίκες στα χαρακώματα. Οδομαχί-

ες και σαμποτάζ σ’ όλες τις πόλεις και τα χωριά.

Ανταρτοπόλεμος! Χάθηκε πολύς κόσμος. Όμως

το σπουδαιότερο, με τις βόμβες καταστράφηκαν οι

δεξαμενές, καταποντίστηκαν οι πηγές και μπαζώ-

θηκαν τα πηγάδια. Αντίποινα λέει, ο ένας του

άλλου. Γκρέμισαν κτήρια και καταστράφηκαν περι-

ουσίες. Τίποτα δεν έμεινε όρθιο. Οι άρχοντες είδαν

ότι δεν βγάζει πουθενά και όπως κάνουν πάντα, τα

μάζεψαν κι έφυγαν πρώτοι, αφήνοντας πίσω τους

έρημη γη.

Ο πόλεμος του νερού είχε τελειώσει και μαζί του

όλη η ζωή και ο πολιτισμός εκείνου του τόπου. Η

υπερθέρμανση του πλανήτη και η μόλυνση της

ατμόσφαιρας από όλα αυτά επισπεύτηκε βίαια και

γοργά. Οι πάγοι στους πόλους έλιωσαν και η

στάθμη της θάλασσας ανέβηκε απειλητικά. Οι λιγο-

στοί άνθρωποι που είχαν μείνει, κυρίως γέροι και

παιδιά, σηκώθηκαν και έφυγαν για να βρουν λίγο

νερό αλλού. Οι πρόσφυγες του νερού__